Η Σπιανάδα, η μεγαλύτερη, ζωντανότερη και πιο εντυπωσιακή πλατεία του ελληνικού χώρου, είναι αποτέλεσμα των στρατιωτικών οχυρωματικών έργων των Βενετών για την προστασία της πόλης, κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Οι Βενετοί διάνοιξαν την «Spianata» ως πρόσθετη αμυντική προφύλαξη, μπροστά από το Παλαιό Φρούριο. Η Σπιανάδα, με έκταση περίπου όσο το 1/3 του τότε οικισμού, ανοίχτηκε απέναντι από το Παλιό Φρούριο ώστε να υπάρχει μεγάλο πεδίο βολής για τους αμυνόμενους σε περίπτωση κατάληψης της πόλης. 

Μέσα στον περιορισμένο χώρο που της απέμεινε, η πόλη απομακρύνεται από τη θάλασσα και κτίζεται αμφιθεατρικά σχηματίζοντας μια πυκνή μάζα σπιτιών μεταξύ των δύο φρουρίων της, με προβολή των λόφων Καμπιέλο, Αγ. Πατέρων και Αγ. Αθανασίου. 

Πολύ αργότερα η Σπιανάδα διαμορφώθηκε σε πλατεία. Η κατασκευή του εντυπωσιακού συγκροτήματος κατοικιών Λιστόν, μεταξύ 1807- 1814 από τους Γάλλους Αυτοκρατορικούς, και η ανέγερση του Παλατιού Μιχαήλ και Γεωργίου του Άγγλου αρμοστή Maitland, επί Αγγλοκρατίας, στο βορειότερο άκρο της Σπιανάδα, διαμόρφωσε το σπουδαίο αστικό μέτωπο της πλατείας. Ειδικά η στοά στο ισόγειο του συγκροτήματος Λιστόν, με την έντονη δραστηριότητα χρήσεων αναψυχής, καθόρισε το χαρακτήρα της πλατείας και της κοινωνικής δραστηριότητας σε αυτή, εδώ και πολλά χρόνια, αποτελώντας το κοσμικότερο σημείο συνάντησης. 

Η μεγάλη πλατεία της Σπιανάδα, συντέλεσε στη συγκρότηση μιας συγκεκριμένης αστικής ταυτότητας και επηρέασε την κοινωνική ζωή τη Κέρκυρας. Πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα και όχι μόνο του νησιωτικού χώρου, η Σπιανάδα, έχει απομακρύνει την πόλη από τη θάλασσα, δημιούργησε όμως το πιο ζωντανό μέρος της σύγχρονης ζωής, συνδυάζοντας το εμπόριο, την αναψυχή, τη βόλτα, τις κοινωνικές δραστηριότητες και τα σημαντικά δρώμενα της πόλης.